Korea Jindo Dog to stara rasa wywodząca się z wyspy Jindo, która znajduje się u południowo-zachodniego wybrzeża Korei Południowej.
Obecnie najszerzej rozpowszechnioną teorią jest to, że Jindo wywodzą się od psów, które już tysiące lat temu były rdzennymi mieszkańcami Półwyspu Koreańskiego.
Koreańskie psy w typie szpica spotykano na całym Półwyspie, jednak tylko populacje którym udało się izolować od obcych psów i które uniknęły eksterminacji w wyniku wojen, zachowywały swoją tożsamość w czasach nowożytnych.
Większość koreańskich właścicieli Jindo rozróżnia dwa typy budowy ciała swoich psów i potocznie używają terminów gyupgae i heutgae.
Gyupgae jest powszechnie uznawany za bardziej krępego i muskularnego niż heutgae. Sprawiają wrażenie siły, a nie szybkości.
Heutgae są zwykle łatwe do wyróżnienia, z ich bardziej rasową, szczuplejszą budową. Zwykle mają mniejszą głębokość klatki piersiowej i nieco długie lędźwie (przestrzeń między żebrami a biodrami), co powoduje, że wyglądają na dłuższe niż wyższe. Zwykle mają dłuższe cechy – dłuższą lub cieńszą głowę, dłuższe uszy, dłuższą kufę itp.
Koreańskie stowarzyszenie “Korean National Dog Association” używa trzech terminów; tonggul (odpowiednik gyupgae), hudu (odpowiednik heutgae) oraz gakgol (połączenie obu typów).
Funkcja
Funkcja rasy jest niezwykle ważną cechą.
W przypadku Jindo była ona pokierowana nie tyle przez człowieka, co przez środowisko. „Stworzony przez naturę” to powszechnie znany opis. Jest to ważna różnica w porównaniu z wieloma rasami stworzonymi przez człowieka i wymaga zmiany sposobu myślenia.
Potrzebna jest uważna obserwacja wielu psów Jindo, aby określić, jakie czynności i zdolności są wspólne dla wszystkich Jindo i jak mają się one do psychicznego charakteru psów.
Polowanie
Jindo ma w pełni zasłużoną reputację doskonałego myśliwego, który ma naturalny, niewytrenowany instynkt, by oddać zdobycz swoim panom. Jako młode psy doskonalą swoją cierpliwość i umiejętności na myszach, szczurach czy ptakach, a następnie kiedy dorastają i mają okazję, ruszają na polowanie na małe zwierzęta takie jak króliki czy jenoty. O ile nie zostaną upomniane przez swoich właścicieli lub rozczarowane ich reakcjami, przynoszą te małe zdobycze swoim panom bez uczenia się.
Psy te bardzo często pokonywały długie odległości lub wędrowały kilka dni po wyspie, więc rozwinęła się w nich naturalna zdolność naprowadzania, dzięki czemu mogli bez większego problemu wrócić do domu, do swojego pana, z nagrodą w pysku lub nie. Owa zdolność naprowadzania została przetestowana w czasach współczesnych, nawet gdy Jindo zostało wywiezione daleko od wyspy.
Na wyspie, Jindo polowało najczęściej na jelenie i dziki.
Psy Jindo to niezależne psy myśliwskie, które polują samodzielnie na jelenie i sarny, a z niewielką pomocą człowieka również na dziki. Sarny, na które polują, ważą około 50 kg, a średnia waga psów to 13-16 kg dla suk i 16-20 kg dla samców. W Korei mamy odmianę jelenia, który jest bardzo bystry i szybki, jak królik.
W rzeczywistości psy Jindo nie są tak szybkie jak psy gończe, jednak od czasów prymitywnych mają wyjątkowy słuch i węch. Myślę, że psy te mają lepszy zmysł niż charty. Bardzo często jeżdżę na polowania z obcymi psami, ale psy tak wyczulone jak Jindo są niezwykle rzadkie.
Istnieje zapis, że w starożytności używano ich również do polowania na niedźwiedzie i tygrysy, które obecnie są uznane za wymarłe na Półwyspie Koreańskim. Aktualnie dziki to najniebezpieczniejsze zwierzęta.
Jindo są zasadniczo dobre w polowaniu na zwierzęta roślinożerne, łosie, sarny, a także dobre w polowaniu na mniejsze zwierzęta typu borsuki.
Znam kilka psów, które pomagają swoim właścicielom polować na dziki. Gryzą zwierzę, kiedy ludzie używają dzid.
Puszczone wolno będą szukać, tropić i polować na zwierzynę, a robią to nadal w bardzo prymitywny sposób.
Nie są zależne od człowieka, ale bardzo lojalne i posłuszne wobec niego.
Yoon Jeong-guk
Jindo są wolniejsze od psów gończych, ale mają od nich bardziej wyczulony węch i słuch.
Stróżowanie
Ponieważ Jindo ewoluowało swobodnie na wyspie, musieli rozwijać terytoria między sobą. Ich pogląd na terytorium luźno pokrywał się z poglądem ich człowieka, który je wychowywał i karmił.
Psy musiały balansować między zdecydowaną obroną swojego terytorium, a nie marnowaniem energii na niepotrzebne bitwy. Musiały także nauczyć się nie prowokować swoich właścicieli, atakując niewłaściwych ludzi lub niewłaściwe zwierzęta, takie jak zwierzęta gospodarskie.
W ten sposób Jindo stał się roztropnym stróżem z długą pamięcią. Nauczył się nie reagować na normalne czynności w sąsiedztwie. Nauczył się rozpoznawać i akceptować stałych bywalców, ale nadal wykazuje natychmiastową agresję wobec intruzów, dopóki jego właściciel nie zasygnalizuje inaczej. Jest chętny do gryzienia, gdy właściciel jest atakowany fizycznie i okazuje agresję wobec innych psów, które mogą naruszać jego terytorium i zasoby.
Przetrwanie
Istnieje kilka cech, które są wspólne dla wszystkich Jindo;
- Czystość – Jindo załatwia sprawy fizjologiczne jak najdalej od miejsca w którym przebywa i sypia. Ten instynkt jest silny nawet u młodych szczeniąt – co potwierdzam jako hodowca tej rasy. Po pierwszym w życiu wyjściu na podwórko będą piszczały do drzwi o wypuszczenie ich na „sikupę”.
- Ostrożność do „szybkiego jedzenia” – Jindo często odrzuca jedzenie które dostał od nieznajomego. Często też odrzuci zwierzynę, którą znalazł ale sam nie upolował.
- Wrażliwość na rangę – to opisuje interakcję psa z innym psem lub w stadzie, ale także opisuje interakcję psa z ludźmi. W koreańskim gospodarstwie domowym ranga i hierarchia są praktykowane w mowie werbalnej, mowie ciała, a nawet w posiłkach. Wiele Jindo wyczuwa to i instynktownie wie, gdzie jest ich miejsce w domu – niżej. W innym gospodarstwie domowym, gdzie ta ranga i hierarchia nie są tak wyraźne, mogą wystąpić problemy, gdy pies jest zdezorientowany co do tego, gdzie znajduje się w hierarchii.
Jindo to wspaniały pies towarzysz. Jest bardzo lojalny i oddany swojej rodzinie. Nie ważne czy pozostaje w domu czy też większość czasu spędza na stróżowaniu podwórka, Jindo potrzebuje kontaktu z ludźmi. To pies pierwotny z bardzo silnym instynktem łowieckim i obronnym. Potrzebuje opanowanego i konsekwentnego właściciela, który będzie go prowadził przez życie – nie odwrotnie!
Dobrze prowadzony od pierwszych tygodni nie będzie sprawiał problemów w przyszłości. To psy, które potrzebują ogromnego wkładu we właściwą socjalizację już od pierwszych tygodni już w hodowli. Czy to odgłosy, powierzchnie, zapachy, sytuacje czy spotkania z obcymi ludźmi, zwierzętami czy nowym otoczeniem – Jindo musi poznać jak najwięcej w pierwszych tygodniach życia. Źle zsocjalizowany pies stanie się w przyszłości płochliwy.
Przy odrobinie stanowczości i konsekwencji będzie najlepszym kompanem spacerów, psich sportów i innych aktywności, które bardzo lubi, tym bardziej ze swoim człowiekiem 
Koreańskie Jindo to bardzo inteligentne psy, które dużo obserwują i szybko się uczą, choć jak przystało na pierwotniaka bywają nieco uparte. Jak większość psów z grupy V FCI, Jindo nie zawsze będzie tolerować psa tej samej płci (w rasie bardzo powszechne jest SSA – agresja wobec psów tej samej płci), natomiast odpowiednio wyszkolony będzie potrafił przejść obok innego czworonoga nawet na niego nie patrząc.
Co ciekawe i warte zapamiętania, to pamiętliwy pies. Jeśli przydarzy mu się coś niefajnego w danym miejscu – zapamięta to i nie będzie chciał odwiedzać tego miejsca po raz kolejny, jeśli za młodu stanie do walki z jakimś psem – będzie o tym pamiętał i przy następnym spotkaniu będzie niemiły, jeśli nie spodoba mu się jakiś człowiek – marne szanse na zmianę jego myśli.
Jindo kocha bezgranicznie, co okazuje swoim uśmiechem pełną gębą i merdającym ogonem lub nie lubi i pokazuje swoim nieufnym zachowaniem.
Jeśli musiałabym wymienić jakieś ‘wady’ tej rasy, myślę że byłoby to znaczne wycofanie do obcych ludzi oraz niepewność / podejrzliwość w nowych miejscach. Wystawy, szczególnie z importami które przylatują z Korei, to wcale nie taka prosta sprawa 
Czasami śmieję się, że Jindo to idealny pies dla introwertyka – mówię to sama będąc introwertyczką
Kinga Nowak, hodowla Yuukitohokori FCI
Dziękuję Pani Ann Kim (hodowla YooShin – USA) za zezwolenie na wykorzystanie fragmentów artykułów ze strony informacyjnej o rasie;
Origin & Status
Body
Function
Wykorzystywanie i kopiowanie treści oraz multimediów bez naszej zgody jest niedozwolone.
