Archiwa tagu: szkolenie Jindo

Zoomies, czyli słynna psia głupawka

Czy Twój pies zaczął kiedykolwiek nagle biegać z prędkością światła i dzikim wyrazem twarzy, kiedy dosłownie przed momentem jeszcze stał lub spokojnie siedział? Czy zastanawiałeś się wtedy „o co tutaj chodzi?!”? Nie martw się, nie jesteś sam, a głupawka zdarza się wielu psom, niezależnie od rasy 😀

O co chodzi?! Dlaczego mój Jindo biega jak szalony?

Zdaniem behawiorystów, zoomies, to rodzaj nagłej szalonej aktywności (ang. Frenetic Random Activity Period), która ma miejsce, gdy psy eksplodują energią. To biologiczny tik, który nie ma jednej konkretnej przyczyny, ale wiadomo że wynika z pewnego nadmiaru energii, która była powstrzymywana.

Młodsze psy, dla przykładu, wpadają w głupawkę, aby spalić energię w okresie niskiej aktywności. Jednak psy w każdym wieku i każdej rasy mogą zacząć nagle szaleńczo biegać.

Jak wygląda głupawka?

’Zoomies’ ciężko pomylić z innym nagłym przypływem energii u psa, to bardzo specyficzne zachowanie charakteryzujące się najczęściej biegiem z podciągniętym zadem i dzikim spojrzeniem.

Wygląda to prawie tak, jakby pies kucał w trakcie biegu, a przynajmniej tak to się zaczyna.

Inną oczywistą częścią głupawki jest powtarzalna trasa. Zarówno szczenięta jak i dorosłe psy biegają dokładnie te same kółka, zatrzymują się na sekundę i biegną dalej. W pewnym momencie rozjuszony pies może wyskoczyć na człowieka łapami merdając przy tym ogonem.

Niekiedy to zachowanie kończy się szczypaniem lub nawet gryzieniem. Jeśli coś takiego ma miejsce, musisz to natychmiast przerwać. Po prostu skończ zabawę i jakikolwiek kontakt fizyczny z psem, dopóki się nie uspokoi.

Na filmie głupawkę demonstruje Mandu [ChaeYoung of Yuukitohokori (FCI)].

Kiedy najczęściej obserwujemy głupawkę?

Zoomies najczęściej pojawia się po kąpieli, a dokładnie dlaczego nadal pozostaje tajemnicą, choć istnieją teorie. Może to być efekt wspaniałego uczucia „tak fajnie być czystym” lub „uff przeżyłem kolejną kąpiel”. Gdyby tylko psy potrafiły mówić 😅

Zoomies mogą się również zdarzyć, gdy pies musi uwolnić swoją stłumioną energię, na przykład po zamknięciu w klatce, czy po powrocie właściciela do domu po kilku godzinach samotności. Głupawkę może wywołać nawet nieco bardziej niż zwykle stresująca wizyta u weterynarza, a czasami wystarczy pobudzenie psa poprzez zabawę.

Na filmie niżej szalejący Haru [Taesan], którego aktywowało odśnieżanie 😉

Czy głupawka jest bezpieczna?

Pewnie! Tak długo jak twój pies nie zderza się z przeszkodami w pomieszczeniu, czy drzewami na spacerze. Niebezpieczne są też śliskie powierzchnie czy schody.
Jeśli nauczysz się odczytywać sygnały swojego psa i zbliżające się szaleństwo, możesz zabrać psiaka na podwórko aby hasał bez przeszkód.

Pamiętaj, że jeśli zoomies pojawiają się regularnie może to oznaczać, że masz psa który potrzebuje więcej aktywności, aby rozładować pokłady energii lub psa, który mocno się stresuje. Głupawka występująca każdego dnia może być powodem do niepokoju, ponieważ pokazuje, że twój pies nie otrzymuje wystarczającej stymulacji. Jak wspomniałam wcześniej, podgryzanie może być kolejną oznaką stresu. W takiej sytuacji musisz zapewnić swojemu pupilowi więcej ruchu w ciągu dnia, aby uniknąć nudy i niepożądanego zachowania.

Jeśli twój Jindo ma napad szaleństwa, nie martw się. To zupełnie normalne zachowanie, zdarzające się sporadycznie i pozwalające mu spalić nadmiar energii.

Bieganie, obracanie się w miejscu, kłanianie się, wydawanie śmiesznych dźwięków może się wydawać szalone, ale po chwili pies na pewno odzyska 'zdrowy rozum’ 😉
Po prostu przeczekaj to i ciesz się głupawką póki trwa. Pomyśl o tym, jak o treningu interwałowym o wysokiej intensywności, który jest świetny dla ogólnej sprawności i zdrowia.

Na koniec szalejąca Jindosiowa rodzina: Bomi of Noryeong Sanmaek, Haru [Taesan] i Bucky [BokSil of Yuukitohokori (FCI)].

Wykorzystywanie i kopiowanie treści oraz multimediów bez naszej zgody jest niedozwolone.

Korean Jindo vs. Shiba Inu

Jako właścicielka Jindo, spacerując z psem, niejednokrotnie dostaję pytania, co to za rasa?
Nie ma w tym nic nadzwyczajnego, oprócz tego, że ludzie lubią zgadywać, podając np. Siberian Husky, duży lis, czy właśnie przerośnięta Shiba 😉

Nie każdy zna wszystkie rasy psów, a te dwie mają bardzo dużo cech wspólnych.
Jednak pomimo pewnych podobieństw fizycznych, koreański Jindo i japońska Shiba różnią się naprawdę bardzo choćby pod względem temperamentu.

Przejdźmy więc do podobieństw i różnic~

Historia

Jindo

Jindo jest rasą psów myśliwskich, która pochodzi z koreańskiej wyspy Jindo.
Ta teoria jest najbardziej znana i rozpowszechniona, mimo, że nie istnieje żadne pisemne świadectwo co do pochodzenia tego szpica.

Jedna z teorii mówi, że pochodzą od psów mongolskich, z czasów najazdu sił mongolskich na Koreę w XIII wieku.
W 1962 roku rząd Korei Południowej nadał rasie Jindo status #53 Skarbu Narodowego, co przez pewien czas mocno utrudniło eksport tych psów poza granice kraju.

Shiba

Podobnie jak Jindo, Shiba została wyhodowana do polowania, ale na mniejszą zwierzynę w górzystym terenie Japonii.
Jednak w przeciwieństwie do Jindo, Shiba ma wyraźną, czystą linię krwi, którą można prześledzić od samego początku i różni się od innych ras japońskich, takich jak Akita czy Hokkaido.

Podczas II wojny światowej rasa była na skraju wyginięcia, jednak udało się ją odbudować dzięki trzem liniom.
W przeciwieństwie do Jindo, Shiba jest bardzo popularna nie tylko w kraju pochodzenia, ale i na całym świecie.
Pierwszy reprezentant rasy, Kaissas Chiisai Ringo, przyjechał do Polski w 1992 roku i od tego czasu Shiba zyskiwała rosnącą pomału popularność, natomiast od 2018 roku widoczne jest ogromne zainteresowanie małym „piesełem”.

Temperament

Jindo

Mówi się, że Jindo jest niezachwiany w swojej lojalności i ma łagodny charakter w stosunku do swojej rodziny.
To psy lubiące aktywność, dlatego tak świetnie radziły sobie w amerykańskiej policji i są świetnymi sportowcami.

Mają bardzo silny instynkt łowiecki, więc zostawienie ich na podwórku bez opieki, gdzie ogrodzenie jest niższe niż ~2 metry, będzie najprawdopodobniej skutkowało szybkim wybraniem się na wycieczkę za czymś interesującym lub za swoim panem.
Aktywny i inteligentny – mówi się, że przez bardzo wysoki poziom inteligencji niemal niemożliwe jest pełne wyszkolenie Jindo – zwłaszcza w przypadku niedoświadczonego właściciela.
Dlatego Jindo potrzebuje dobrej socjalizacji i stymulacji, aby zachowywał się jak należy.

Jindo wykazuje również skrajną niechęć do bycia mokrym.
Nie lubi deszczu i niekoniecznie lubi być kąpany, jednak kiedy wie, że ma rodzinę pod opieką, będzie spokojnie czuwał na zewnątrz, aby zapewnić bezpieczeństwo tym których chroni.

Shiba

Być może słyszałeś, że Shiba przypomina bardziej kota niż psa i jest w tym wiele prawdy.
To pies tak bardzo niezależny, że czasami może przejawiać agresję, jeśli coś nie idzie tak jakby tego chciał.

Shiba nie jest tak aktywna jak Jindo, ale również wymaga regularnych ćwiczeń, aby wzmacniać więź z człowiekiem i stymulować umysł.
Podobnie jak koty, Shiba myje swoje łapki i utrzymuje futerko w czystości – te psy są prawdziwymi czyścioszkami.

Inną cechą charakterystyczną, która różni je od Jindo, jest fakt, że są od nich głośniejsze.
Jindo jest stosunkowo cichy, chyba że zostanie sprowokowany.
Shiba lubi wokalizować, chyba każdy słyszał znany „Shiba scream”.
Ilekroć poczuje choćby najmniejszą potrzebę okazania niesmaku lub ekscytacji, najprawdopodobniej zacznie krzyczeć 😀

W przypadku obu ras, mamy do czynienia z bardzo inteligentnymi i lojalnymi psami, które mogą wpaść w kłopoty, jeśli nie zostanie im zapewniona wystarczająca stymulacja umysłowa.

Cechy fizyczne

Jindo

Ponieważ Jindo ma cechy, które łatwo pomylić z Shibą, odróżnienie go od innych ras często sprowadza się do dokładnego zbadania rysów czaszki i twarzy, a także analizy proporcji głowy do ciała.
Suki są znacznie smuklejsze od samców.
Rasa ma również podwójną sierść składającą się z miękkiego podszerstka i szorstkiej okrywy włosowej oraz stojące, trójkątne uszy pochylone nieco do przodu.
Znane są dwa typy budowy ciała Jindo – Gyupgae i Heutgae.

Gyupgae to typ bardziej muskularny, krępy, o równej proporcji wysokości w kłębie do całkowitej długości (10:10).
Klatka piersiowa równa połowie wysokości w kłębie.

Heutgae jest typem smuklejszym, ma mniejszą głębokość klatki piersiowej i wydłużone rysy twarzy.
Oba typy mają oczy w kształcie migdałów i lekko prostokątne kufy.

Umaszczenia są podobne jak w rasie Shiba, choć nie takie same;

Białe – odcienie kremu, złamana biel. Uszy, ogon, tył nóg mają często ciemniejszy kolor
Rudo płowe (rozdzielone przez Związek Kynologiczny w Polsce na dwa osobne umaszczenia; rude i płowe)
Czarne
Czarne podpalane – czarna baza z podpalanymi znaczeniami wokół kufy, nóg, brzucha i oczu oraz nieco bieli
Wilczaste – sierść składająca się z kolorów czarnego, białego, szarego, podpalanego
Pręgowany – nazywany także „tygrysem”

Wysokość w kłębie dla psa wynosi 50-55 cm, dla suki 45-50 cm.
Prawidłowa waga psa to 18-23 kg, dla suki 15-19 kg.

Shiba

Urocze policzki Shib w porównaniu z bardziej podłużną i opływową głową Jindo, to nie lada gratka.
Niestety, nie da się zrobić „puci-puci” z policzkami Jindo.

Shiby mają znacznie mniejsze uszy od koreańskiego kuzyna, ich kufy są mniejsze i bardziej lisie, nos jest zawsze czarny, a zęby spotykają się w zgryzie nożycowym.
Ich ogony są zakręcone i również mają podwójną sierść, którą wymieniają jednak nieco częściej niż Jindo.
W budowie ciała także widać duże różnice, ponieważ Shiba jest bardziej zwarta, klatka piersiowa i nogi są mocne, a u samców można zaobserwować klatkę piersiową szerszą od bioder.

Umaszczenia występujące w rasie;

Czerwone – ruda baza z białym / kremowym urajiro, czyli znaczeniami na policzkach, kufie, szyi, klatce piersiowej, brzuchu, itd.
Czarne podpalane – czarna baza z podpalanymi znaczeniami wokół kufy, nóg, brzucha i oczu oraz nieco bieli
Sezamowe (rozróżniamy 3 typy: czerwony sezam, sezam, czarny sezam) – ruda lub brązowa baza z czarnymi końcówkami, szarym podszerstkiem, itd.
Białe / kremowe – kolor nieuznany = niehodowlany.

Wysokość w kłębie dla psa wynosi 38-41 cm, dla suki 35-38 cm.
Prawidłowa waga to 7-11 kg.

Krótko mówiąc, koreański Jindo jest znacznie wyższy, smuklejszy i węższy, niezależnie od typu czy płci, prawdopodobnie z powodu ewolucji w celu polowania na większą zwierzynę.

Tymczasem Shiba, wyhodowana do polowania na króliki i inne małe ssaki ukrywające się w zaroślach, jest zwarta i muskularna.

Tak więc w zasadzie obie rasy są lisie, ale główne różnice można dostrzec w ich wzroście i wadze.

Podsumowując

Teraz, po zapoznaniu się z porównaniem obu ras, powinieneś być w stanie odróżnić Jindo od Shiby bez większego problemu.
Jeśli nadal masz problem, pamiętaj o kluczowych punktach.
Shiba jest nieco bardziej pyskata i kocia niż Jindo, który zachowuje się bardziej jak pies.
Oprócz tego, Shiba jest znacznie bardziej elastyczna i zmiany nie są dla niej aż tak dotkliwe.
Jednak lojalności i miłości jakiegokolwiek psa nie da się ze sobą porównać 🙂

Wykorzystywanie i kopiowanie treści oraz multimediów bez naszej zgody jest niedozwolone.

Jindo na wystawach psów rasowych

Korea Jindo Dog to jedna z lepiej zachowanych, w swoim pierwotnym kształcie, ras psów, którą mamy szczęście podziwiać.
Wysiłek w przetrwanie tego nadal mało popularnego szpica poza krajem pochodzenia, wkładają hodowcy, którzy zajmują się ochroną, promocją i utrzymaniem standardu rasy.

Prezentowanie swoich psów podczas wystaw psów rasowych jest jednym z narzędzi stosowanych przez hodowców, aby pomóc im ocenić stado hodowlane.
To także nieoceniony sposób na nawiązywanie kontaktów z innymi hodowcami jak i osobami zainteresowanymi tą rasą.

Poza Koreą zaledwie kilka osób (na całym świecie), głównie hodowcy, pokazują swoje psy na takich wydarzeniach.

Wystawy psów nie są zwykłymi „konkursami piękności”

Celem wystaw jest ocena potencjalnych psów hodowlanych, aby ocenić, które psy mają największe szanse na przekazanie dobrych cech potomstwu.
Aby to ustalić, sędziowie oceniają psy na podstawie tego, jak blisko odpowiadają one wzorcowi rasy i to jest w tym wszystkim najważniejsze – zgodność ze wzorcem rasy.

Powody dla których warto pokazać swojego Jindo

Udział w wystawach to absolutna pasja wielu właścicieli psów.
To sposób na wzmacnianie więzi i pracę z psem, aby wspólnie osiągać znaczące cele – z korzyścią jaką jest uczenie się wielu rzeczy po drodze.
Większość ludzi na takich wydarzeniach to właściciele pełni pasji do psów, którzy wspólnie z innymi tworzą społeczność wzbogacającą życie zarówno ich jaki i psiaków (a przynajmniej chcielibyśmy aby tak było).
Ci ludzie wkładają wiele wysiłku w opiekę i szczęśliwe życie swoich psów, co stanowi wspaniały przykład tego, jak wszyscy powinniśmy dbać o naszych członków rodziny.

Jednym z najważniejszych powodów, brania udziału w wystawach psów, jest edukowanie innych o swojej rasie i podnoszenie świadomości na temat jej standardów, aby przyszłe pokolenia mogły się rozwijać.
Dlatego, jeśli tylko masz możliwość, wybierz się ze swoim Jindo na wystawę, aby promować rasę i dowiedzieć się wielu wartościowych informacji od sędziów kynologicznych.
W Polsce nie mamy jeszcze wielu przedstawicieli rasy, więc każde pojawienie się Jindo to nie lada frajda dla osób, które chcą porozmawiać o charakterze tych psów lub chociaż zobaczyć je na żywo.

Warto pamiętać, aby nie czuć się urażonym jeśli sędzia wypowie się mniej pochlebnie o naszym psiaku, bo chociaż dla nas one są najpiękniejsze, tak sędzia kynologiczny kieruje się wzorcem i zwraca uwagę na wiele szczegółów, które dla laika mogą być zupełnie niewidoczne lub nic nieznaczące.

Ci, którzy cenią hodowlę zgodną ze standardem rasy i uświadamiają innych, robią to, aby pomóc ludziom uniknąć pseudo-hodowli i nieetycznych hodowców.
W mediach społecznościowych spotykamy się niekiedy z niechęcią wobec psa rasowego, od ludzi krzyczących „Kogo obchodzą wzorce?”, „Wszystkie psy należy kochać!”.
Zdecydowanie prawdą jest, że wszystkie psy należy kochać!
JEŚLI „wygląd nie ma znaczenia, kogo to obchodzi?”, to po co kupować rasowego psa, który może pochodzić z pseudo-hodowli?
Czy nie lepiej adoptować psa ze schroniska / fundacji, zamiast wspierać nieetyczne wylęgarnie szczeniąt, które dla zysku znęcają się nad zwierzętami?
Jeśli naprawdę troszczysz się o dobrostan zwierząt i jednocześnie planujesz zakup psa z rodowodem, szukaj jedynie godnego zaufania i etycznego hodowcy, gdzie wszystkie zwierzęta żyją i rozwijają się w godnych warunkach.

Wstawy mają ogromny wpływ na przyszłość hodowlaną

Ponieważ głównym celem wystaw jest ocena stada hodowlanego, większość biorących udział to hodowcy i miłośnicy danych ras.
Prezentowanie swojego Jindo może być wspaniałym przeżyciem zarówno dla Ciebie, jak i dla Twojego psa.

Jeśli jesteś zainteresowany wsparciem programu ochrony rasy, pokazywanie swojego Jindo jest koniecznością.
Pomoże Ci to określić, które psy w twoim programie najlepiej nadają się do przyszłej hodowli.

Powody, dla których nie należy wystawiać swojego psa

Jeśli Twój Jindo fizycznie lub temperamentem nie odpowiada standardowi rasy, branie udziału w wystawach może nie być najlepszym pomysłem.
Brzmi racjonalnie, prawda?
Nie robisz przysługi rasie, ani nikomu nią zainteresowaną, wprowadzając na ring psa, który znacznie odbiega od wzorca.

Inny powód wydaje się być oczywisty – jeśli pies nie czuje się dobrze w tego typu głośnych miejscach, pełnych gwaru i psich odgłosów oraz nie czuje się komfortowo będąc dotykanym przez obcego człowieka.
Naciskanie na Jindo, aby zrobił coś czego nie chce, nie jest produktywne i może (choć nie musi) spowodować pewne problemy, a jak wiadomo to pamiętliwe psy.
Ważne, aby myśleć przede wszystkim o dobrym samopoczuciu swojego psa, a jeśli nie czuje się dobrze na terenie wystawy, na pewno znajdziesz dla niego inną aktywność, w której zarówno Ty jak i Twój Jindo będziecie mogli pokazać swoje zdolności.

Uprawnienia

Aby Twój Jindo mógł startować na wystawach, musisz upewnić się, że spełnia następujące kryteria:

musi mieć skończone 4 miesiące
posiadać metrykę uprawniającą do wyrobienia rodowodu ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce)
być zarejestrowany w jednym z oddziałów ZKwP i posiadać numer rejestracji oddziałowej
nie może posiadać wad, które powodują automatyczną dyskwalifikację
być w dobrej kondycji fizycznej, bez objawów chorobowych i z aktualnym świadectwem szczepienia przeciwko wściekliźnie

Pierwsze kroki

Przede wszystkim spróbuj znaleźć mentora, który prawidłowo wprowadzi Cię w ten świat.
Może to być inny, aktywny wystawowo, właściciel Jindo, lub hodowca Twojego psa.
Psi świat może być zarówno pozytywny i satysfakcjonujący, jak i czasami negatywny i zdradziecki, dlatego posiadanie po swojej stronie pozytywnego mentora pomoże Ci przejść na ścieżkę, która wzbogaci zarówno Ciebie, jak i Twoje doświadczenia z Jindo.

Jeśli nigdy wcześniej nie byłeś na wystawie, zanim zgłosisz się z psem warto udać się na jedną nawet bez psa, aby móc obserwować jak to wszystko wygląda i móc przygotować się mentalnie.
Kalendarz wystaw znajdziesz na stronie Związku Kynologicznego w Polsce [https://www.zkwp.pl/].

Wskazówki przydatne przed pierwszą wystawą

Ubierz się wygodnie i schludnie, bądź przygotowany na dużo chodzenia. Jeśli wystawa odbywa się na świeżym powietrzu, przygotuj się na przewidywane warunki atmosferyczne.
Nie dotykaj obcych psów bez wyraźnej zgody właścicieli.
Sprawdź listę wystawców handlowych, z pewnością znajdziesz stoiska z ciekawymi artykułami dla psów jak i dla siebie.
Jeśli wiesz, że zgłoszone są Jindo spróbuj znaleźć odpowiedni ring i zobaczyć jak wystawca przygotowuje psa do oceny i jak prezentuje go w ringu.

Wystawianie Jindo

Psy na wystawach mogą być prezentowane przez właściciela, hodowcę lub handlera, których zadaniem jest przedstawienie psa z jak najlepszej strony.
Choć na pierwszy rzut oka to wydaje się być zwykłym bieganiem po okręgu, tak w rzeczywistości trzeba pamiętać o bardzo wielu rzeczach, a sam pies musi się zachowywać właściwie.
Doświadczeni wystawcy znają najdrobniejsze niuanse, które mogą mieć wpływ na ocenę i wiedzą co zrobić, aby wydobyć z psa tylko to co najlepsze, jednocześnie minimalizując niedoskonałości.
Dobry handling może mieć znaczący wpływ na ocenę końcową.

Najlepszym sposobem, aby dowiedzieć się o tym jak najwięcej jest branie udziału w wystawach psów czyli praktyka.
Dobrze jest również mieć obok siebie kogoś, kto może podpowiedzieć co warto poprawić, można też nagrać swoją prezentację, aby samemu dojść do wniosku, co było dobrze a co nieco gorzej.

Relacja handler-pies ma kluczowe znaczenie dla sukcesu w ringu, jeśli nie ma chemii i pies nie czuje się z człowiekiem komfortowo, będzie to widać we współpracy.
Pamiętaj, aby stosować pozytywne metody treningu, aby pozytywnie wzmacniać obycie ringowe.

Na co Twój Jindo musi być przygotowany, aby brać udział w wystawach

Aby dobrze prezentować się w ringu, musicie regularnie poświęcać czas, aby uczyć się i ćwiczyć jak się poruszać i jak ustawiać – najlepiej jeśli pies potrafi ustawić się sam.
W rzeczywistości to wszystko wydaje się być proste, ale aby naprawdę zaimponować sędziom trzeba dużo obserwować, ćwiczyć, wyciągać wnioski i nie poddawać się.
Pies musi być przygotowany na dotyk obcej osoby, a Ty musisz wiedzieć jak i gdzie go przytrzymać, aby stał spokojnie.

Trzy najważniejsze części prezentacji to:

ocena w ruchu
stójka
dotyk – ocena budowy ciała, sprawdzenie zgryzu, jąder (u samców)

Ocena w ruchu

Prawidłowe poruszanie się to coś więcej niż zwykły spacer po ringu.
Musisz zwracać szczególną uwagę na tempo, aby nie biec za szybko, co spowoduje u psa wejście w galop, ale jednocześnie nie za wolno, co zaburzy ruch.
Głowa i ogon muszą być noszone we właściwej pozycji w trakcie prezentacji, aby sędzia mógł zobaczyć pełny potencjał Twojego Jindo.
Fragment z wzorca rasy:
„Chód Korea Jindo dog jest mocny i pewny. Grzbiet powinien pozostawać stabilny i poziomy. Korea Jindo dog porusza się kłusem, nosząc głowę wysoko, lecz gdy prędkość zwiększa się – głowa noszona jest dosyć nisko, niemal na poziomie łopatek. Górny odcinek ogona porusza się delikatnie, zgodnie ze zmianą kierunku ruchu psa.„

Stójka

Istnieją dwa główne sposoby na dobrą stójkę:

free stacking – kiedy pies na komendę lub podążając za ręką handlera ustawia się sam bez ingerencji w dotyk
hand stacking – kiedy handler ustawia psa manualnie

Są różne psy, jedne ustawiają się zupełnie same, innym można, a nawet trzeba pomóc, jednak najważniejsze aby wszyscy spotkali się w tym samym miejscu – gdzie pies stoi w dumnej pozycji prezentując swoją budowę.

Dotyk

Ta część wymaga najwięcej pracy, ponieważ oprócz dobrej stójki pies musi pozwolić sobie zajrzeć do pyska, aby sędzia mógł ocenić poprawność zgryzu, oraz samiec musi pozwolić na zbadanie czy oba jądra znajdują się w mosznie.
Niekiedy sędziowie znający rasę i ich temperament, proszą aby to właściciel pokazał zgryz swojego psa, jednak musisz być przygotowany na np. otwarcie pyska, podniesienie fafli, tak aby sędzia mógł dostrzec zęby znajdujące się w głębi.
W tym miejscu bardzo liczy się Twoja umiejętność pracy z psem i zapanowania nad nim, w tej mniej komfortowej sytuacji.

W facebookowej grupie „Purebred Primitives” pojawił się ciekawy wątek o tym jak właściciele ras pierwotnych radzą sobie z naturą ich psów, a konkretniej DA (dogs aggression) czy HA (human aggresion) na wystawach psów.
Wypowiedziały się tam dwie właścicielki i hodowczynie Jindo;

Mam (znowu) przerwę w wystawach z moim Jindo. Ostatni sędzia złapał ją za głowę, kiedy ja poprawiałam jej tył, ona warknęła, sędzia odskoczył. Teraz mój pies wie, że warczenie = ludzie się wycofują. Więc nad tym muszę teraz pracować. (…) Ale w mojej rasie panuje zrozumienie, że mogą być trudne do wystawienia i nie wszystkie lubią się wystawiać, zwłaszcza w bardzo bezpośrednim zachodnim stylu.

Natasha, hodowczyni Jindo

Mam Jindo, który jest championem. Kiedy osiągnął dojrzałość stwierdził, że to nie jest w porządku, aby zupełnie obca osoba podchodziła i kładła na nim ręce bez przedstawienia się (jak niegrzecznie!). I to pomimo tony socjalizacji i wesołych wystaw na jego koncie – i nie stało się nic, co mogło to spowodować. Dodam, że nigdy nie warczał i nie był agresywny, po prostu nie pozwolił sędziemu się dotknąć i był bardzo niezadowolony z bycia na ringu. Tak się zdarza w rasie, dlatego postanowiliśmy robić inne rzeczy, które oboje lubimy. Są rasy, które nie czują się swobodnie kiedy nagle zbliża się obca osoba, ani tym bardziej kiedy obca osoba nagle psa dotyka i to jest zupełnie normalne dla temperamentu tych ras.

Nichole, hodowczyni Jindo i Malamutów

Handling

Jeśli myślisz o wystawach na poważnie, zacznij treningi już dzisiaj.
Szkolenie i socjalizacja powinny się rozpocząć tak wcześnie, jak to możliwe, najlepiej jeszcze w okresie kształtowania się psa.

Odpowiednie zachowanie psa

Na terenach wystawy znajdują się setki psów i ludzi, dlatego musisz zadbać o komfort i bezpieczeństwo swojego czworonoga.
Pamiętaj, że w tłumie pies może zachowywać się nieco inaczej, może być rozproszony, dlatego ważne jest aby zapewnić mu własny kąt, w którym spokojnie odpocznie i poczeka na wejście do ringu.
Jindo zawsze prezentuje się na ringu z innymi rasami z V grupy, dlatego tym bardziej miej oczy dookoła głowy i nie pozwalaj swojemu psu zaczepiać innych psich zawodników, ani im zaczepiać Twojego Jindo, który jak dobrze wiesz, może nie tolerować obcego psiego towarzystwa.

Grooming

Właściwa pielęgnacja to kolejny ważny element wystaw i choć Jindo nie wymaga specjalnych zabiegów, tak zawsze jego pazury, szata oraz zęby muszą wyglądać świetnie – dlatego ważne jest, aby uczyć psa od małego tych zabiegów pielęgnacyjnych.
Jindo nie należy do szalonych psów niedających obciąć sobie pazurków czy krzyczących podczas kąpania, ale niekoniecznie będzie też pałał miłością do moczenia futra.

W przeciwieństwie do niektórych ras psów wymagających specjalnych zabiegów, przygotowanie szaty Jindo jest bardzo łatwe.
Wystarczy kąpanie, suszenie (najlepiej sprawdzają się specjalne dmuchawy), wyczesanie i odżywka nadająca objętości – która nie zmiękcza okrywy włosowej.
Niestety jest coś co może pokrzyżować plany wystawowe – linienie, ale na to nie mamy większego wpływu.

Pamiętaj, aby przed wystawą obciąć swojemu psiakowi pazurki – za długie pazury mogą mieć negatywny wpływ na jego ruch i postawę.

Oceniany jest zgryz, a więc trzeba pamiętać o higienie jamy ustnej psa, czyli zapobiegać odkładaniu się kamienia nazębnego dzięki szczotkowaniu, używaniu chusteczek do zębów, itp.

Ile to kosztuje?

Całkowity koszt wystaw zależy od tego, na ile imprez planujesz się wybrać oraz jak daleko zamierzasz pojechać.
Samo zgłoszenie psa na wystawę to aktualnie ponad 100 PLN.

Tutaj zobacz przykładową listę wydatków:

zgłoszenie psa na wystawę – ponad 100 PLN
dojazd na wystawę
hotel, jeśli impreza jest daleko lub trwa kilka dni
akcesoria do pielęgnacji – szczotki, szampon, odżywka, szlifierka / obcinaczka do pazurków, szczoteczka i pasta do zębów, itp.
sprzęt – klatka, transporter, kocyk, ringówka, wentylator (bardzo wskazany w upalne dni kiedy impreza odbywa się w plenerze), zabawki, smaczki, itp.
suplementy, witaminy
zajęcia szkoleniowe – jeśli chcesz podszkolić swoje umiejętności pod okiem profesjonalisty
profesjonalny handler – jeśli nie czujesz się na siłach, aby zaprezentować psa samemu

Wejście w psi świat może być wspaniałą okazją do nawiązania kontaktów z innymi miłośnikami Jindo oraz ras pokrewnych.
Znajdziesz się w towarzystwie ludzi pełnych pasji i troski o swoje psy, którzy możliwe, że zainspirują Cię do czegoś zupełnie nowego.
Środowisko rasy Korea Jindo Dog jest w Polsce bardzo małe, ale koreańscy miłośnicy tych psów są ogromnie dumni, że Jindo jest pokazywane w Europie, trzymają kciuki i śledzą osiągnięcia wszystkich psów!

Naszym obowiązkiem jest godne reprezentowanie Jindo i edukacja ludzi na temat pochodzenia jak i temperamentu tych psów, aby #53 Koreański Skarb Narodowy był doceniony i mógł przetrwać w swojej niezmienionej formie.

To jest główny cel hodowli psów rasowych – zachowanie i doskonalenie rasy poprzez rygorystyczne przestrzeganie jej standardu.
Wystawy pomagają w tym, pokazując zainteresowanym jak powinien wyglądać pies danej rasy.

Dla Jindo, dodatkowo, wystawy to wspaniała szansa na pokazanie się miłośnikom psów i autopromocję 😉

Wykorzystywanie i kopiowanie treści oraz multimediów bez naszej zgody jest niedozwolone.

Czy Jindo jest trudny w szkoleniu?

Jindo należy do V grupy FCI, w której większość ras ma reputację niezależnych, upartych i nie najłatwiejszych do wyszkolenia, co w większości przypadków jest prawdą.
Jednak w przeciwieństwie np. do mniejszych kuzynów – Shiba Inu, Jindo są urodzonymi sportowcami i uwielbiają spędzać aktywnie czas z właścicielami na pieszych wędrówkach czy nauce nowych sztuczek.

Na początku garść teorii, a niżej zobaczysz Jindo w akcji 🙂

Rozpocznij trening w młodym wieku

Młodsze Jindo są łatwiejsze do wyszkolenia, ponieważ masz pełną kontrolę nad ich środowiskiem i granicami w najbardziej wpływowym okresie ich życia.
Oczywiście, żaden pies nie jest za stary na naukę nowych sztuczek.
Jednak jeśli chodzi o nieco niezależną rasę, taką jak Jindo, im wcześniej rozpoczniesz naukę dobrych nawyków, tym lepiej.
Zawsze powtarzam, że im wcześniej weźmiesz się do pracy i im więcej nauczysz swojego psa, tym łatwiej będzie wam obojgu w przyszłości, a głównie dlatego, że Jindo jest bardzo pamiętliwym psem – „czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci”.
To rasa lubiąca harmonię i rutynę w swoim życiu.

Korzystaj z pozytywnych metod szkoleniowych

To może brzmieć sprzecznie z intuicją, kiedy mówimy o upartej rasie, ale Jindo nie reaguje dobrze na awersyjne metody treningowe, takie jak wszystko, co wykorzystuje karę fizyczną.
Jeśli jednak spróbujesz, Twój pies najprawdopodobniej się zamknie co stworzy jeszcze większy problem – jak wspomniałam wyżej, Jindo są BARDZO pamiętliwe.
Najlepsze będzie pozytywne szkolenie z pochwałami, spokojnym acz stanowczym tonem, konsekwencja i cierpliwość w tym co robimy, a naprawdę szybko okaże się, że rozumiecie się ze swoim pupilem bez słów.
Zachęcaj go do dobrego zachowania pysznościami, ulubioną zabawką, ciepłym tonem i dotykiem (niektóre Jindo nie motywuje aż tak mocno fajny smaczek, co pochwała słowna i dotyk właściciela), a zniechęcaj do złego pokazując, że takie zachowanie nie przynosi pozytywnych rezultatów.

Ustal zasady i bądź konsekwentny

Czy psy Jindo są uparte? Są.
Podobnie jak inne uparte rasy psów, szukają słabości w wyznaczonych przez Ciebie granicach, aby mogły dostać to, czego chcą.
Więc kiedy ustalasz zasady dla swojego psa, pamiętaj o tym, aby się ich trzymać.
W ten sposób psiak nauczy się, że traktujesz to poważnie oraz że opór jest daremny.

Pamiętaj jednak, że Jindo cieszy się wolnością, niezależnością i możliwością podejmowania pewnych decyzji samemu, więc staraj się nie przesadzać z narzucaniem zbyt wielu ograniczeń na raz.
A co ważniejsze, dobrze przemyśl zasady, które chcesz egzekwować, ponieważ będziesz musiał się ich trzymać już zawsze, w innym przypadku wszelakie zasady tracą sens.

Socjalizacja(!!!)

Socjalizacja zaczyna się już w hodowli i już od pierwszych dni życia.
To zdecydowanie najważniejsze zadanie, które leży najpierw po stronie hodowcy, a następnie musi być kontynuowane przez nowego właściciela, aby Jindo było dobrze przystosowanym do życia psem.
Im lepiej Jindo będą zaznajomione ze środowiskiem i im więcej doświadczą w pierwszych tygodniach, tym bardziej komfortowe będzie ich życie.
Niesocjalizowane Jindo są płochliwe w stosunku do nowych ludzi, psów i potocznie mówiąc, boją się „własnego cienia”.

Uwaga warta zapamiętania – nie ważne jak dobrze zsocjalizowany Jindo, wraz z wiekiem budzi się w nim naturalna podejrzliwość do obcych i wycofanie przy pierwszym kontakcie, jednak mimo wszystko pies nie powinien przejawiać agresji wobec ludzi! Powściągliwość to jedno, a agresja spowodowana brakiem socjalizacji to coś zupełnie innego.
Podobnie wygląda sprawa z obcymi psami – do pewnego momentu Jindo akceptuje wszystkich psich kolegów, jednak po okresie dojrzewania budzi się (bardzo znana w tej rasie) niechęć wobec psów tej samej płci.

Zachowaj spokój

Szkolenie Jindo wymaga dużo cierpliwości, ponieważ wiele z nich ma ochotę testować człowieka i próbować przekraczać granice.
Z jednej strony to bardzo inteligentne i chętne do pracy psy, jednak z drugiej bywają irytująco uparte.
Chociaż jest to frustrujące, to bardzo ważne jest, aby kontrolować swoje emocje, które mają ogromny wpływ na pracę z psem.
Jindo są bardzo wrażliwe na ludzkie emocje, nawet jeśli nie reagują jak ludzie, więc jeśli zaczniesz się na nie złościć czy irytować uzyskasz zupełnie odwrotny rezultat, np. obojętnego lub zniechęconego do dalszej pracy psa.
Więc weź głęboki oddech, lub zakończ sesję treningową na ten moment, pamiętając aby sesja została zakończona pozytywnie, czyli niech pies wykona zadanie które dobrze zna i zostanie za to nagrodzony.

Jindo nie jest psem dla każdego, jednak korzyści płynące z życia z tak wyjątkową rasą to prawdziwy przywilej, który ciężko opisać.
Szkolenie nie jest trudne, o ile masz odpowiedni sposób myślenia i pomysł 🙂

BoSal of Yuukitohokori FCI
(wł. Linus Gantar, Austria)

Cierpliwość popłaca i nawet Jindo potrafi iść bez smyczy przy nodze, co w kontrolowanych warunkach prezentuje BoSal~

„Powiedziałbym, że uczy się szybko i jest chętny do pracy, ale dosyć łatwo się rozprasza, głównie różnymi zapachami. Poza domem bywa uparty, ale w domu jest bardzo posłusznym psem.„

ChangKyun of Yuukitohokori FCI aka LOKI
(wł. Patrycja Sobik, Polska)

„Loki (4 m-ce) uczy się BARDZO szybko, te łatwiejsze komendy typu „siad” czy „łapa” zrozumiał praktycznie po kilku powtórzeniach. Wspaniale się z nim pracuje, wydaje się być raczej łatwy w szkoleniu. Bywa uparty, szczególnie, jeśli widzi, że czas wracać do domu i trzymam smycz 😀 Najbardziej motywują go smaczki, próbujemy też przechodzić na zabawki, czasem to też działa, ale jednak ze smaczkami sprawdza się bardziej. Komendy wykonuje chętnie, chyba, że ma coś co go bardziej zainteresuje lub coś usłyszy, a wtedy staram się go nie zamęczać i robimy przerwę.„

ChanYeol of Yuukitohokori FCI aka DOKKAEBI
(wł. Brittany Gazaway, Atlanta)

Film pokazuje pierwszą lekcję „Barn Hunt”, czyli polowania na szczury.
Zasady dla wprawionego zawodnika, to w ciągu 2 minut:

znaleźć wszystkie ukryte szczury,
przejść tunele,
wskoczyć na snopki siana

Dokkaebi jako początkujący musi znaleźć tylko 1 szczura, choć największą frajdę sprawia mu zdecydowanie tunel 😀

BokSil of Yuukitohokori FCI aka BUCKY
(wł. hodowla Yuukitohokori FCI)

Trening wystawowy w parku, przygotowujący do prezentacji psa w ringu, oraz fragmenty z samych wystaw.

Champ of Noryeong Sanmaek
(wł. hodowla Yulyeong – UK)

Champ razem ze swoją właścicielką Rebeką wziął udział w wyzwaniu 4 łap, skierowanym głównie dla psów ras zaprzęgowych, w którym każdy pies musi pokonać 10 mil, czyli nieco ponad 16 km, niosąc na grzbiecie obciążenie o masie 10% swojej wagi.

Jindo nie należą do psów, które lubią być mokre i brudne, jednak Champ dał z siebie wszystko i dzielnie dotrzymywał kroku pozostałym czworonogom.

Aktywność przy boku właściciela, jest tym, co Jindo lubi najbardziej!

Wykorzystywanie i kopiowanie treści oraz multimediów bez naszej zgody jest niedozwolone.

Czy dwa Jindo są lepsze niż jeden?

Posiadanie jednego Jindo może być nie lada wyzwaniem, a dwóch?
Jeśli interesuje cię ten temat, czytaj dalej, aby poznać zarówno zalety jak i wady posiadania więcej niż jednego psa w domu.

Oceń swoją przestrzeń życiową

Jednym z głównych czynników, które należy wziąć pod uwagę myśląc o kolejnym czworonogu jest to, czy masz wystarczająco dużo miejsca, czy też nie.
Ponadto, jeśli mieszkasz np. w bloku czy kamienicy, musisz sprawdzić ile zgodnie z zasadami możesz mieć zwierząt, czy występują w tej kwestii jakieś limity.
Życie w mieszkaniu z dwoma Jindo jest wykonalne, o ile każdy ma wystarczająco dużo przestrzeni życiowej – zarówno ludzie jak i psy.

Czy masz czas i finanse na drugiego Jindo?

Zanim zdecydujesz się na drugiego psa, ważne jest, aby ocenić swoją sytuację, aby upewnić się, że podjęcie opieki nad drugim psem nie wpłynie negatywnie na jakość życia Twojego obecnego Jindo.
Wszyscy członkowie rodziny muszą mieć wystarczająco czasu i środków finansowych, aby odpowiednio zająć się dwoma psami.

Przez wystarczające środki finansowe mam na myśli, że będziesz gotowy na wszelkie nieprzewidziane i awaryjne sytuacje, które mogą wystąpić w przyszłości.
Jeśli to może stanowić problem, można rozważyć ubezpieczenie zdrowotne, które jest dostępne na polskim runku (nie dotyczy ono jednak psów hodowlanych).
Weź również pod uwagę wszystkie szczepienia, karmę, wizyty u lekarza weterynarii, szkolenie, itp.

Plusy i minusy dwóch Jindo

Plusy

Towarzystwo
Ponieważ psy są zwierzętami stadnymi, posiadanie innego kompana tego samego gatunku jest bardzo korzystne – pod warunkiem, że oba Jindo się dogadują.
Jednak nie wszystkie psy polubią się od razu lub nawiążą więź porozumienia.
Podobnie jak ludzie, psy mają różne typy osobowości, które należy dopasować tak, aby się zgrały i aby panowała harmonia.
Najlepiej dla Jindo, aby ten drugi pies dołączył do rodziny po okresie dojrzewania psa-rezydenta, aby odpowiadał do jego charakteru i zdecydowanie był przeciwnej płci.
W rasie występuje tzw. SSA (Same Sex Aggression), czyli agresja wobec psów tej samej płci, co nie jest regułą i nie oznacza, że tak będzie u każdego, ale naprawdę trzeba o tym pamiętać.
Mówi się, że z wykastrowanymi psami / sukami nie będzie problemu, niestety nie zawsze zabieg kastracji wpływa na zachowanie zwierzęcia tak jakbyśmy sobie tego życzyli.
Kompan słodkiego lenistwa lub szalonych zabaw
Przy dwóch Jindo będziesz mógł się cieszyć psami o różnych osobowościach, z różnymi talentami i zachowaniem.
Kiedy jeden Jindo będzie tym bardziej powściągliwym i poważnym, drugi może okazać się totalnym wesołkiem, gotowym do wspólnej zabawy w każdej chwili.
Ponadto, dopiero mając w domu dwa psy tej samej rasy, jesteśmy w stanie dostrzec ten flow i pewne cechy charakterystyczne, tj. specyficzna zabawa, odgłosy, zachowanie.

3. Jindo nauczyciel
Psy obserwują siebie wzajemnie, aby się uczyć, tak jak to robią z nami.
Jeśli Twój obecny Jindo jest dobrze zsocjalizowany i wyszkolony, to nowy czworonóg wiele się od niego nauczy.
Uważaj jednak, ponieważ każdy kij ma dwa końce – Jindo jest genialnym obserwatorem i tak samo szybko nauczy się tych dobrych, jak i złych nawyków.
Jeśli zauważysz, że pewne zachowanie wymaga korekty, zajmij się tym najszybciej jak to możliwe.

4. Dodatkowy „System Bezpieczeństwa”
Im więcej masz Jindo, tym więcej otrzymasz sygnałów ostrzegawczych, jeśli będzie się działo coś wymagającego zaalarmowania.
Jednocześnie możesz być pewien, że dorosły pies wkroczy do obrony swojego terytorium, a nie przywita obcego merdającym ogonkiem.
Większość włamywaczy stara się unikać domów z psami, zwłaszcza takich, w których mieszka ich kilka.

5. Im więcej tym taniej?
Posiadanie dwóch lub więcej Jindo nie przekłada się automatycznie na podwójne czy potrójne koszty utrzymania.
Oprócz wizyt w gabinecie weterynaryjnym oraz karmy, psy mogą się dzielić różnymi rzeczami, tj. zabawki czy produkty do pielęgnacji.
Poza tym kupowanie większej ilości karmy jest zwykle korzystniejsze finansowo (im większy worek tym taniej), co również przynosi pewne oszczędności.
Należy jednak pamiętać, że chociaż koszt „od psa” może nieco spadł, tak całkowite roczne utrzymanie nadal będzie wyższe mając kolejnego psa pod opieką.

Minusy

Potrzeba więcej czasu i pieniędzy
Przyjęcie kolejnego sierściucha pod dach bez wątpienia będzie kosztować więcej zarówno pieniędzy jak i czasu.
Czy jesteś w stanie poświęcić jedno i drugie?
Podczas gdy niektóre psy są łatwe do wyszkolenia, inne mogą wymagać dodatkowej uwagi i lekcji treningowych.
Finansowe zarządzanie więcej niż jednym psem jest „zwykle” wykonalne dla większości rodzin, jednak zdarzają się nagłe wypadki, np. drogie leczenie czy zabiegi weterynaryjne, które mogą prowadzić do złamania serca ludzi, którzy nie są w stanie pokryć dodatkowych kosztów.
Dlatego dobrze przemyśl swoją sytuację finansową zanim podejmiesz ostateczną decyzję o przywiezieniu do domu kolejnej Jindosiowej kulki.
Oprócz tego będziesz musiał poświęcić więcej czasu na treningi, spacery, naukę czystości czy sprzątanie po kolejnym psie.
Jeśli już teraz czujesz, że opieka nad jednym pupilem nieco Cię przerasta, najlepiej nie dodawaj sobie kolejnych obowiązków, chyba że masz innych członków rodziny chętnych do pomocy przy zwierzakach.
Agresja
Nie wszystkie relacje Jindo to bułka z masłem.
Jak wspomniałam wyżej, w rasie występuje agresja wobec psów tej samej płci, co niekiedy uniemożliwia nawiązanie kontaktu z innym psem już na wstępie.
Nie będzie to działało w każdym przypadku, są samce, które tolerują innych kolegów bez problemu, a są też przypadki, gdzie problemem może być nawet płeć przeciwna.
Wpływ na to ma wiele czynników – natura, socjalizacja, skojarzenia, czy zazdrość o swojego pana.
Wcześniej upewnij się, że Twój pies ma odpowiedni temperament, który pozwoli wprowadzić nowego psa do domu.
Ogólnie rzecz ujmując, najlepiej współgrają pary psów o przeciwnej płci.
Wyjazdy i wycieczki mogą być trudniejsze
Jeśli nie masz członków rodziny lub bliskich przyjaciół, którzy nie mieliby nic przeciwko podjęciu odpowiedzialności za opiekę nad kilkoma psami, podróżowanie np. samolotem może być bardzo drogie.
Ponadto znacznie trudniej jest zostawić starsze psiaki, które wymagają specjalnej opieki.
Psy są zwierzętami społecznymi, które preferują porządek i rutynę, więc jeśli jesteś typem osoby, która lubi podróżować, lepiej wstrzymaj się z pomysłem posiadania kilku psów.
Mniej czasu dla siebie
Bycie właścicielem więcej niż jednego psa, którymi trzeba się opiekować każdego dnia, oznacza mniej czasu dla siebie.
Tak naprawdę nie możesz żyć chwilą, jak to było możliwe zanim w domu pojawiły się czworonogi.
Na przykład jeszcze kilka lat temu mogłam z dnia na dzień zdecydować, że jutro wybieram się ze znajomymi do kina, na spontaniczne ognisko czy na weekendowy wypad do innego miasta.
Teraz, mając dziewięć psów, zdecydowanie trudniej jest spontanicznie wyrwać się z domu.
Dlatego decydując się na pierwszego, drugiego czy kolejnego zwierzaka, trzeba wziąć pod uwagę naprawdę wiele i zdecydować do jakich wyrzeczeń jesteśmy gotowi.
Zew natury
Jeśli zdecydujesz się na parę psów przeciwnej płci, musisz zdawać sobie sprawę z tego co nieuniknione – przynajmniej do zakończenia okresu dojrzewania.
Przeważnie dwa razy w roku u suczki pojawia się ruja, czyli czas w którym może dojść do krycia i ciąży.
Jeśli nie planujesz hodowli, a uwierz że to nie jest bułka z masłem, najlepszym rozwiązaniem będzie kastracja suczki.
Dzięki temu zabiegowi zabezpieczysz sunię nie tylko przed niechcianą ciążą i dużym obciążeniem dla organizmu jakim jest sama ciąża, poród i odchowanie szczeniąt, ale co równie ważne zapobiegniesz nowotworom narządów rozrodczych, guzom gruczołu mlekowego czy uspokoisz hormony.

Podsumowanie

Po dokładnym rozważeniu zarówno zalet, jak i wad, powinieneś być w stanie zrozumieć, co jest najlepsze dla Twojej rodziny – drugi pies czy jednak nie.
Generalnie, jeśli finanse i czas na to pozwalają, zawsze wybrałabym dwa Jindo zamiast jednego.
Posiadanie innego psiego towarzysza jest bardzo korzystne dla Jindo – zwłaszcza w czasie kiedy nie ma Cię w pobliżu.

Dwa psy, które świetnie się dogadują to po prostu jeszcze więcej miłości i zabawy.
To wymaga trochę więcej pracy i pieniędzy, ale przy dwóch (dobrze dobranych) Jindo zalety naprawdę przewyższają nad wadami.
Pamiętaj jednak, że decydowanie się na dwa psy w podobnym wieku to nie jest dobry pomysł, ponieważ zamiast mieć wystarczająco czasu na nawiązanie więzi z człowiekiem, szczenięta będą nawiązywały więź ze sobą.

Kolejny zły pomysł to przyjmowanie pod swój dach większej ilości psów, niż jesteś w stanie się zająć.
To po prostu niesprawiedliwe wobec zwierząt, które są od nas zależne oraz wobec innych członków rodziny, którzy dzielą środowisko, w którym nie możesz nadążyć za codziennymi obowiązkami.

Opieka nad Jindo, jak i każdym innym psem wymaga czasu, zaangażowania i dużo miłości – oraz pieniędzy.
Jeśli pozwalają na to Twoje finanse i warunki mieszkaniowe – posiadanie drugiego Jindo może zapewnić towarzystwo, miłość i zabawę całej rodzinie.
Po prostu upewnij się, że jesteś gotów poświęcić swój czas i wysiłek, aby ta decyzja okazała się pozytywna dla całej rodziny.